Uniunea Croatilor din Romania | Zajednistvo Hrvata u Rumunjskoj

Najstarija katolička crkva u Bukureštu je crkva Maria Harurilor „Barația”, odnosno Marija Majka Milosti.

     Nalazi se u samom centru Bukurešta, blizu poznatog trgovačkog centra Unirea. Zaštitnica crkve je bl. Djevica Marija, a kirvaj (kako bismo mi rekli) slavi se 8. rujna na Malu Gospu. Čim posjetitelj uđe u crkvu zateči će ga prekrasan veliki kip Majke Božje na oltaru, ogrnuta plaštem plave boje.

     Osnivanje ove katoličke župe seže daleko unatrag u Srednji vijek, a vjernici ove župe bili su Mađari, Bugari, Nijemci, Talijani i Dubrovčani (najčešće poznati u dokumentima kao Raguzani, od latinskog naziva za Dubrovnik, odnosno Raguza). Tu se već od 1228. godine nalaze dominikanski redovnici, a od 1278. i franjevci. Navodi se već oko 1321. godine postojanje jedne drvene rimokatoličke crkve između rijeka Dâmboviţa i Bucureştioara. Brojne borbe s Osmanlijama i Reformacija dovele su do ukidanja katoličkih župa južno od Karpata, i tek nakon Protureformacije (crkvene) ponovo se osnivaju tri katoličke župe i to u gradovima Târgovişte, Câmpulung i Bucureşti. Razvojem Bukurešta i prikupljanjem financijskih sredstava iz više europskih zemalja na sadašnjem mjestu crkve podiže se nova crkva i to u razdoblju 1720-1740, koja će nažalost izgorijeti godine 1804. Zanimljiv je naziv „Bărăţia”, prema nekima dolazi iz mađarskih riječi, a prema nekim istraživačima dolazi od slavenske riječi ¸¸borotstvo“ odnosno bratstvo raznih nacija ujedinjenih u istoj vjeroispovijesti. Crkva se ponovo obnavlja godine 1812. ali ponovo će izgorijeti 1847. Kasnije će je ponovo izgraditi katolici koji su došli iz Transilvanije, odnosno iz gradova Ciuc, Odorhei, Caşin şi Treiscaune. Krajem XIX stoljeća većina katolika koji pripadaju ovoj župi je mađarskog podrijetla.

     U članku Francisca Palla (članak dostupank na internetskoj stranici http://bmim.muzeulbucurestiului.ro/ ) pod naslovom Novi podaci o povijesti Bukurešta sredinom 18. stoljeća (Noi date despre istoria Bucurestilor la mijlocul secolului al XVIII-lea) stoji: „U našim materijalima, kao što je za očekivati, nalaze se brojni podaci o katoličkoj koloniji u Bukureštu. No, ta je kolonija brojčano dosta skromna. U studenome godine 1746. obuhvaćala je – nakon Becichevog izvješća iz 1746. – otprilike stotinu vjernika. To je otprilike 12 kuća, odnosno obitelji, stalno nastanjenih u Bukurešti, koje broje 52 duše i isto toliko (duša) među stranim pridošlicima. A ti su došli iz Beča, iz Poljske, iz Venecije, iz Raguze (odnosno Dubrovnika), iz Mađarske, Armenije i Transilvanije. Desericky dodaje i katolike iz Bugarske i iz Dalmacije (ovi potonji venecijanski podaci)... .”

     U istom članku stoji da se prema jednom memoriju Bonaventure Lenicha, nalazilo samo 4 ili 5 dubrovačkih obitelji, koje su ovdje došle nakon Austrijsko turskog rata iz 1735.-1739., a koje su se bavile trgovinom i sigurno financijski doprinijele izgradnji crkve ostavivši tako neizbrisiv trag u Bukureštu.

     Unutrašnjost je crkve jednostavna, njome vladaju impozantni kipovi svetaca među kojima se ističe kip Majke Božje na oltaru. Izvan crkve je toranj koji stražari ulazu u dvor ovog crkvenog kompleksa. Kada budete dolazili u Bukurešt obavezno posjetite ovu crkvu i prisjetite se veza slavne Dubrovačke Republike, preko svojih trgovaca, s našom sadašnjom domovinom.

Maria Laţchici